της Καίτης Χόρτη
Για ακόμη μια χρονιά γιορτάζουνε την Ημέρα Περιβάλλοντος, αν και το περιβάλλον έχει κάθε μέρα γιορτή! Τι γιορτάζει; Τη συνεχή καταστροφή του.
Ειδικά στην Ελλάδα στα μεταμνημονιακά χρόνια καταστρέφουμε το περιβάλλον σιγά αλλά σταθερά. Γιατί; Επειδή η λαχτάρα του χρήματος και της επαγγελματικής βελτίωσης όσων ασχολούνται με τα έργα (και όχι μόνο) έχει φέρει το περιβάλλον στο μη περαιτέρω. Όλοι πιστεύουν πως χτίζοντας (για τους ξένους που αγοράζουν τα ακίνητα) και διαμορφώνοντας τους ανοιχτούς ελεύθερους χώρους σύμφωνα με τις απαιτήσεις των επισκεπτών θα αποκομίσουν όφελος. Πόσο κοντόφθαλμη βλέψη… Κανείς δεν σκέφτεται πώς θα ζει (ο ίδιος και τα παιδιά του) σε ένα ασφυκτικό και κλεισμένο από τσιμέντα και ψηλούς τοίχους περιβάλλον. Η μόνη έγνοια το χρήμα… Θα μπορέσει όμως αυτό το χρήμα να αγοράσει καθαρό αέρα, καθαρό νερό και ανοιχτό χώρο δράσης; ΟΧΙ. Όλοι οφείλουμε να αναλογιστούμε το αύριο γιατί διαφορετικά θα είμαστε εμείς που βάζουμε το λιθαράκι μας στην καταστροφή!
Ας ενδιαφερθούμε λοιπόν για κάτι από τα παρακάτω:
– Την προστασία και διατήρηση του ελεύθερου χώρου.
– Τη διαχείριση των υδατικών πόρων (ποταμών, λιμνών)
– Την οικολογική κίνηση (μετρό, λεωφορεία)
– Την υποστήριξη της βιολογικής καλλιέργειας
– Την ένταση των περιβαλλοντικών ελέγχων
– Την αναγνώριση και διαχείριση της κλιματικής κρίσης
– Την προστασία των ζώων (συντροφιάς και αναπαραγωγής)
– Την εντατική κυκλική ανακύκλωση (εκμάθηση και συνεχή παρακολούθηση)
– Την ενίσχυση της τοπικής κλίμακας (δήμοι, περιφέρεια)
– Την αποφυγή κατανάλωσης (μικρότερη κατανάλωση μεγαλύτερη διάρκεια πόρων)
– Την έμφαση στην ανανεώσιμη ενεργειακή πολιτική
Γιατί το περιβάλλον είμαστε εμείς -αφού είμαστε μέρος του- και η υπεράσπισή του είναι η υπεράσπιση του εαυτού μας!
Ατμόσφαιρα. 